Pierwszym nośnikiem danych, obecnych w domowych urządzeniach do nagrywania filmów były kasety. Aby móc rozpracować mechanizm ich działania, należy cofnąć się do początków kinematografii i wielkich urządzeń, które służyły do nagrywania dzieł filmowych. To w nich bowiem znajdowały się specjalne taśmy, podzielone na kilka klatek, z których uśmiechały się do producenta zdjęcia. W późniejszym etapie tworzyły one całość nagrania, poruszając się w odpowiednim tempie i zmieniając według określonego porządku. Tak samo mechanizm wyglądał jeżeli chodzi o małe kasety, które służyły jako nośnik do kamer. Urządzenie zapamiętywało obrazy, które w późniejszym etapie były przenoszone na taśmy, znajdujące się w kasecie. Kiedy je się oglądało na telewizorze, czy innym odbiorniku, przypominały pewnego rodzaju film. Było to możliwe dzięki szybkim zmienianiu się obrazów i odpowiednim stonowaniu kompozycji. Kasety okazały się w późniejszych czasach mało praktyczne i zamieniono je lepszymi nośnikami danych, zapewniającymi komfort użytkowania.
